آخرین پست امسال و سفره ی هفت سین

امروز ، آخرین روز از سال 1392 است.

و آخرین پست امسال را می نویسم.

این دو روز گذشته رسماً خودم را کشته ام.

رومیزی بافتنی ام را شب چهارشنبه سوری ، میان تخمه شکستن و پفک خوردن اطرافیان تمام کردم.

دیروز هم تا ظهر سر کار بودم.

از دیروز ظهر تا همین الان بی وقفه دویده ام.

یعنی دروغ چرا؟

دیشب هم خوابیده ام !!!

و حالا که اینجا نشسته ام و تایپ می کنم  ،

خانه را 2 بار جارو و دستمال کشی کرده ام ،

آشپزخانه را تمیز کرده ام ،

سرویس بهداشتی را شسته ام و ایضاً حمام را

دخترها را حمام برده ام و حسابی سابیده ام!

قیچی به دست رفتم سراغ دختر ها و موهایشان را صفا داده ام  ،

لباسهای اتویی را اتو کشیده ام

آجیل و شکلات ها را در ظرف ریخته ام

سفره ام را انداخته ام

هدیه های بچه ها و همسر و خواهر همسر را کادو کرده ام و کنار سفره گذاشته ام

البته به جز هدیه ی دخترک که چون بزرگ است و مایه ی درد سر هنوز در ماشین استتار شده است.(سه چرخه!)

لباس بچه ها عوض کرده ام

برنجم را خیس کرده ام و ماهی ها را گذاشته ام تا یخش وا برود برای شام!

از سفره ام عکاسی کرده ام

و مهمتر از همه اینکه در این هاگیر و واگیر و شلوغی خفقان آور ، پشت سر هم تخم مرغ بافته ام برای سفره ی هفت سین.

حالا فقط مانده است که لباس شب تحویل سال را عوض کنم و لباس سال تحویل بپوشم و بنشینم سر سفره به انتظار تحویل سال.

از بچگی دوست داشتم همه مان لحظه ی تحویل سال دور هم باشیم.

ولی تا جایی که یادم می آید کم پیش آمده بود.

یا یکی از اعضای خانواده در حال بریدن موکت بود ؛ یا یکی دیگر در حال زدن پرده ی راهرو و یا در حال حمام کردن.

از سالی که ازدواج کرده ام ، خدا را شکر هر سال همگی سر سفره بودیم.

از زمانی که سفره مان دو نفره بود، تا حالا که الهی شکر سفره مان پنج نفره است.

و حتی عید هایی که مسافرت بودیم و جمعیتی 13 نفره پای سفره بودیم و همه را دور سفره جمع می کردم .

تنها به خاطر اطمینان قلبی ، که این کنار هم بودن دور یک سفره ، در لحظاتی ناب و با عطر خواندن قرآن و صدای تپش دلهایمان و انتظار شیرینمان دارم.

خدایا این لحظات را همیشه برای ما ، برای همه ما ، همه ی مخلوقاتت شیرین کن!

تخم مرغ های پر ماجرا:

لحظه تحویل سال یاد ما هم باشید!

این پست مجدداً عکس دار خواهد شد!

 عید تمام دوستان وبلاگی ام مبارک.

خصوصاً آنهایی که نرسیدم سری به وبلاگشان بزنم و به رسم ادب تبریک بگویم و پاسخ تبریکشان را بدهم.

مامان محمد و ساقی ، مامان سونیا ، و مهلای عزیز از مراقبت و زیبایی پارمیس زابل