❤❤❤سه دختر من❤❤❤

در میان این همه کار و شلوغی و استرس قبل از عید ؛ در میان رفت و آمد برای خریدن کاور مبل جهت مبل های قدیمی ؛ در حالی که با راننده ای که مبل ها را آورده ، یک سری کل کل اساسی کرده ایم بر سر نصفه و نیمه آوردن وسایل ؛ و دوباره کل کل اساسی تر کرده ایم بر سر میز اشتباهی که آورده و از لجم غیر از مبل ها همه را برگرداندم ؛ در میان زنگهای پیاپی که به قالیشویی می زنم و ضجه و مویه هایی که برای برگرداندن فرشها می کنم ؛ در این روزهای سختی که 5 نفری به گونه ای در اتاق بچه ها زندگی می کنیم که به طور محسوسی نفس در نفس همدیگریم ؛(!!!) . . . در این میان فقط همین کم بود که جلوی در خانه مان ، وقتی با دختر بزر...

از دوستانم هنوز کسی به اینجا سر می زند؟ من همه تان را می خوانم. در محل کارم. در هر فاصله ای که بیفتد و وقت داشته باشم. قبل از خواب و نیمه های شب. بی معرفت نیستم.اما فرصتم کم است. و امیدم به عید است که برنامه ریزی دقیقی داشته باشم برای رسیدن به کارهایم. و باز امیدم به روزهای بلند بهار و تابستان است و خلوت شدن سر بچه ها و کم شدن قسمتی از مسئولیتم بابت بچه ها. روزهای پر کار و زیبای اسفند ماه گوارای وجودتان!   راستی راستی هنوز دوستانم به من سر می زنند؟!!! ...

هر چه حرف زیاد دارم برای زدن ، در عوض وقت کم دارم برای نوشتن. در روزهای خوبی نیستم. نه جسمی و نه روحی. خانه شلوغ و به هم ریخته است. فرشها رفته اند قالیشویی ؛ مبلها وسط خانه ، هر کدام گوشه ای افتاده اند ؛ میز تلویزیون و مبل جدید طی دو مرحله ی جداگانه رسید ؛ امروز به مدت 3 ساعت با راننده ای که مبل ها را آورده بود و وسایل جانبی اش (میز و آباژور و ساعت و ...) را نیاورده بود کل کل کردم و نقش یک پیغام رسان را داشتم بین صاحب نمایشگاه و همسر گرامی که میان کلاس نشسته بود و امکان حرف زدن هم نداشت حتی!!! اعصابی از من از دست رفت در این سه ساعت که با سر دردی تمام عیار نشسته ام و می نویسم تا بلکه خالی شوم....

    مادر بزرگ دیروز رفت! به جایی که خودش مدتها بود می خواست که برود. بس که خسته بود از نشستن و نگاه کردن در و دیوار خانه. بس که دلش پر بود از زمانه ای که پسر 5 ساله اش را ، اولین کودکش را گرفته بود از او! بس که دلش پر بود از روزگاری که پسر 32 ساله اش راگرفته بود از او! آنهم بعد از سالها مراقبت و مراقبت و مراقبت. آنهم در روزگاری که نمی دانستند پسرشان به بیماری شبیه صرع دچار است. به پایش سوختند و دست آخر هم پسر رفت. حالا دیگر مادر بزرگ نیست. همان که روزگاری پاییزش پر بود از برنامه ریزی برای پر کردن پیت های گندم و حبوبات برای زمستان. وشستن و گلوله کردن خاک زغال بر...

این چند روز به برگزاری مراسم ختم گذشت و دیدن جای خالی مادر بزرگ در خانه ای که همیشه کنار دیوار آشپزخانه اش خوابیده بود. در خانه ای که همیشه آرزو داشت دور و برش پر باشد از بچه ها و نوه ها و نتیجه هایش. ولی همه شان پر مشغله بودند و وقتی نداشتند برای او. حتی من که یکی در میان می رفتم برای دیدنش. و الان که دیگر نیست، بچه هایش می خواهند چراغ خانه اش را روشن نگه دارند هر شب جمعه و جمعه!!! و جمعه ها دور هم جمع شوند. و الان که دیگر نیست همه به یاد غذاهایی هستند که دوست داشت و کارهایی که دوست داشت و خیراتی که باید باب میلش بوده باشد در زمان زنده بودن . و چاشنی همه ی این تصمیمات یک "الهی بمیرم " و یک " خدابی...

        خانه مادر بزرگ ، بزرگ است و خالی!     خانه مادر بزرگ، تلویزیون ال سی دی 42 اینچ ندارد. مبلمان راحتی و استیل ندارد.  آشپزخانه مجلل و دکوراسیون و رنگ بندی ندارد. خانه مادر بزرگ ، پرده و دکور ندارد.  کولر گازی ندارد. خانه مادر بزرگ ، امشب ، با یک کولر آبی و دو تا پنکه ، باز هم گرم بود. ولی مطبوع! عرق میریختم و پیشانیم را با گوشه چادرم پاک می کردم و باز هم میخندیدم. خانه مادر بزرگ گرم بود ، به خاطر جمعیت نه چندان زیادی که کل فامیل مادری ام را تشکیل می دهند. همه ی بچه ها و نوه ها و نتیجه ها ، مهمان خانه مادر بزرگ بودند به دعو...

چند سالی است عید که به خانه مادر بزرگ پیر و زمین گیرم میروم تا آخرشب در گیر این حسم که "مبادا این آخرین عید باشد؟" هر سالی که میرویم از سال قبل افسرده تر و چشمانش بی فروغ تر می شود. وقتی به چشمهایش که پرده خاکستری رنگی رویش را گرفته و یا به دستانش که پر از لک های قهوه ای و چروک های عمیق و استخوانهای نا منظم از آرتروزش نگاه می کنم مدام با خودم میگویم:این چشمها،این دستها و این وجود چه روزهایی و چه خاطراتی را گذرانده اند. زمانی که به ذهن شلوغ و پر از کارهای نکرده و برنامه ریزیهای آینده ام نگاه میکنم و به مادر بزرگ افسرده ام که کنار اتاق با یک پرستار سر میکند...آنوقت به فکر فرو می روم که عاقبت من هم همین است؟ آنوق...

حسابی سرم شلوغ است و روزهای فوق العاده شلوغی دارم. روزهایی که هم شروع تازه ی کارم  در آن دخیل است و هم ناواردی من برای سر و سامان دادن به کارهای خانه در عین بیرون رفتن و هم کلاس اولی بودن دختر دومی و هم کلاس ششمی بودن دختر بزرگه و آزمون نمونه و تیزهوشان امسالش و هم نو پا بودن و بمب انرژی و حرف زدن بودن دخترک و هم اینکه نمیخواهم کار کردنم روی خانواده ام و تربیت بچه هایم و سهم داشتنشان از من تاثیری بگذارد. خلاصه که جایتان خالی روزهای بد و خوبی را دارم. از طرفی مشغول تلاش کردنم برای پیشرفت خودم و همسر(البته خدا را هزاران بار شکر نه از لحاظ مالی) و از طرفی دلم نمیخواهم کمبودی حس کنند بچه هایم. دلم نمی خواهد نقاشیها...